Jąkanie

Jąkanie jest zaburzeniem mowy. Charakteryzuje się przede wszystkim:
– powtarzaniem słów, dźwięków lub sylab;
– wstrzymywaniem mowy;
– nierównomierną szybkością wypowiedzi;
Jąkanie dotyka około 5 procent dzieci w wieku od 2 do 5 lat. Większość dzieci dotkniętych chorobą, nie będzie się jąkać w dorosłym życiu. Zazwyczaj wraz z postępem rozwoju dziecka jąkanie zostanie zatrzymane. Wczesna interwencja logopedyczna może również pomóc w zapobieganiu jąkania w wieku dorosłym. Niektóre dzieci, mniej niż 1 procent, będą nadal jąkać się jako dorośli. Ponadto, jeśli dziecko zaczyna się jąkać w wieku od 8 do 10 lat, istnieje zwiększona szansa, że będzie się jąkało także jako osoba dorosła.
Istnieją trzy rodzaje jąkania:
– Rozwojowy. Występuje najczęściej u dzieci młodszych niż 5 lat, szczególnie u chłopców. Ten typ pojawia się, gdy dziecko rozwija swoje umiejętności mowy i języka. Zwykle ustępuje bez leczenia. Od jąkania rozwojowego odróżnić należy jąkanie wczesnodziecięce.
– Neurogenny. Nieprawidłowości w przesyłaniu sygnału między mózgiem a nerwami lub mięśniami powodują ten typ.
– Psychogenny. Ten typ wywodzi się z tej części mózgu, która odpowiada za myślenie i rozumowanie.

Jąkanie charakteryzuje się powtarzającymi się słowami, dźwiękami lub sylabami i zakłóceniami w normalnym tempie mowy.
Na przykład, osoba może powtarzać tę samą spółgłoskę, np. „K”, „G” lub „T.” Może mieć trudności z wypowiedzeniem określonych dźwięków lub rozpoczęciem zdania.

Istnieje wiele możliwych przyczyn jąkania. Niektóre obejmują:
– rodzinna historia jąkania;
– relacje rodzinne;
– neurofizjologia;
– rozwój w dzieciństwie.

Nie wszystkie dzieci, które się jąkają wymagają leczenia, ponieważ rozwój jąkania zwykle ustępuje z czasem. Terapia logopedyczna jest opcją dla niektórych dzieci.
Terapia może zmniejszyć przerwy w mowie i poprawić samoocenę dziecka. Terapia często koncentruje się na kontrolowaniu wzorców mowy, zachęcając dziecko do monitorowania częstości mowy, wspomagania oddechu i napięcia w krtani.